Vandaag de laatste echte werkdag bij Oracle achter de rug.  Het exit gesprek, waar men eigenlijk vooral geinteresseerd is in wat je aan fysiche hardware terug moet brengen.  Het obligate afscheid van de collega’s, gepaard gaande met een traktatie van mijnentwege met koekjes of een frisse pint.

Het is gek maar het besef dat het einde nabij is startte al begin deze week.  Je krijgt geen werk meer doorgespeeld, en staat niet meer in anders broodnodige communicatie.  De motivatie daalt dus tot het absolute nulpunt.  En buiten de nodige regelingen treffen voor het einde, komt er niks anders meer uit de bus.  Ik begon dus deze week ook reikhalzend uit te kijken naar mijn nieuwe job bij Deme.  Want de lijnen met Oracle zijn eigenlijk reeds doorgeknipt.  Dit na twaalf jaar, waarvan zowat tien jaar Sun.  Het doet dus vreemd om afscheid te nemen.  Afscheid van mensen waarvan je weet wat je er aan hebt.  Of niet.  Afscheid van het bekende.  Ongewoon… 

Nog één dagje Oracle.  Dan twee weken welverdiend verlof in het mooie Frankrijk.  En daarna de autosleutels afstaan aan Oracle.  Het nieuwe avontuur nadert…